چگونه به کودک مضطرب کمک کنیم؟

اگر کودکی اضطراب را تجربه می کند، کارهایی وجود دارد که والدین و مراقبان می توانند برای کمک به آنها انجام دهند.

قبل از هر چیز، مهم است که با کودک خود در مورد اضطراب یا نگرانی های او صحبت کنید. به آنها اطمینان دهید و به آنها نشان دهید که احساس آنها را درک می کنید.

اگر کودک شما به اندازه کافی بزرگ شده است، لازم است  توضیح دهید که اضطراب چیست و تأثیرات فیزیکی آن بر بدن ما چیست. ممکن است مفید باشد که اضطراب را مانند موجی توصیف کنیم که ایجاد می شود و سپس دوباره فروکش می کند.

علاوه بر صحبت کردن با فرزندتان در مورد نگرانی ها و اضطراب هایش، کمک به او در یافتن راه حل ها نیز مهم است .بهتر است اضطراب آن‌ها را بشناسید و راه‌حل‌هایی برای کمک به آن‌ها پیشنهاد کنید.

به کودک خود بیاموزید که علائم اضطراب را در خود تشخیص دهد.

کودکان در هر سنی، روتین‌ها را آرامش‌بخش می‌دانند، بنابراین سعی کنید تا حد امکان به برنامه‌های معمول روزانه پایبند باشید.

اگر فرزند شما به دلیل اتفاقات ناراحت کننده مانند سوگ یا جدایی مضطرب است، به دنبال کتاب یا فیلمی باشید که به او کمک کند تا احساسات خود را درک کند.

اگر می‌دانید که تغییری، مانند نقل مکان، در راه است، با صحبت کردن با او در مورد اینکه چه اتفاقی می‌افتد و چرا، فرزندتان را آماده کنید.

سعی کنید خود را بیش از حد مضطرب نشان ندهید.

تکنیک های آرام سازی ساده را با کودک خود تمرین کنید، مانند دم و بازدم عمیق.

حواس پرتی می تواند برای کودکان خردسال مفید باشد. به عنوان مثال، اگر در مورد رفتن به مهد کودک مضطرب هستند، در راه بازی هایی انجام دهید، مثلا ببینید چه کسی می تواند بیشترین ماشین های قرمز را ببیند.

یک جعبه دستمال کاغذی خالی را به یک جعبه "نگرانی" تبدیل کنید. از کودک خود بخواهید در مورد نگرانی های خود بنویسد یا ترسیم کند و آنها را در جعبه بگذارد و مثلا آنها را در جعبه "پست" گذاشته است. آخر هفته آنها را مرور کنید گاهی میفهمد که آن اضطرابها بی مورد بوده و معنی خود را از دست داده‌اند.

منبع

https://www.nhs.uk/mental-health/children-and-young-adults/advice-for-parents/anxiety-in-children/

گاهی اوقات آنچه باعث می‌شود که صحبت‌های ما برای فرزندانمان گنگ و مبهم باشد و از سوی آنها شنیده و عمل نشود نحوه‌ی بیانمان باشد.

پیغام موثر به نحوه درست بیان پیام به کودکان اشاره دارد. ویژگی‌های پیغام موثر از قرار زیر است:

1-پیغام جزئی و اختصاصی باشد.

اتاقت را مرتب کن یک پیغام ناموثر است.×

جایگزین:

کتابهایت را از روی زمین بردار و داخل آن قفسه بچین.

اسباب بازی‌هایت را بردار و داخل سبد گوشه اتاق بگذار.

لباس‌های کثیف گوشه اتاق را بردار و داخل سبد طوسی رنگ در انباری بینداز.

2-پیام را مثبت بیان کنید.

استفاده از این عبارت: لباس‌هایت را از روی تخت جمع کن و داخل کمد لباست بگذار به جای این عبارت که لباسهایت را روی تخت نگذار.

3-جملات غیر احتمالی بیان کنید.

بیان جمله وسایلت را از روی زمین جمع کن شاید بستنی آوردم پیغام ناموثری است.×

جایگزین:

بعد از گذاشتن وسایلت در کمد بیا تا بستنی بخوریم.

4-پیام دست یافتنی و قابل کنترل باشد.

بیان جمله امشب باید تمام اتاقت را مرتب کنی. پیغام ناموثری است.×

در این پیغام مفهوم تمام اتاق ابهام دارد . برای کودک مورد نظر قابل کنترل نیست چون او میخواهد تلاش کند تا اتاق را مرتب کند اما احتمالا بخشی از آن را که مربوط به خواهرش است را نمی‌تواند مرتب کند ضمن آن دست یافتنی هم نیست چون چیزی تا ساعت 9 شب نمانده و او باید بخوابد و قطعا نخواهد توانست اتاق را مرتب کند.

یکی از سوالات رایج والدین سن مناسب برای ارائه ابزار هوشمند به فرزندانشان است. متخصصین در این زمینه اختلاف نظر بسیاری دارند اما در این که استفاده از وسایل الکترونیکی قبل از دو سال و برای کودکان ۲ الی ۶ سال استفاده بیش از یک ساعت جایز نیست توافق نظر زیادی است. با این وجود والدین بسیاری هستند که معتقدند کنترل فرزندان بدون استفاده از ابزارهای هوشمند ممکن نیست پس من از دکتر مایکل چنگ نقدهای وارد بر استفاده از این حرف را مطرح می‌کنم. ایشان می‌فرمایند استفاده از ابزار هوشمند در سنین پایین باعث می‌شود مغز کودکان به راحتی دوپامین ترشح کند. ایجاد دوپامین در مغز باعث اعتیاد به این ابزارها می‌شود چون به دست آوردن دوپامین از این طریق خیلی راحت‌تر از به دست آوردن آن از طریق فعالیت فیزیکی است. بنابراین تکنولوژیبه خودی خود مضر نیست اما استفاده از آن در سنین پایین موجب می‌شود کودکان در رفع نیازهای اساسی خود مثل خواب، تغذیه و فعالیت ناکام بمانند.

در سنین مدرسه از ۷ تا ۹ سالگی اگر والدین می‌خواهند به کودکشان دسترسی داشته باشند می‌توانند از تلفن‌های معمولی استفاده کنند. اینجا صحبت خانم آرنال را طرح می‌کنم که می‌فرمایند تا قبل از ۱۳ سالگی کودک متوجه نمی‌شه که مطالبی رو که منتشر می‌کنه در فضای مجاز پایدار می‌مونه چون هنوز به مهارت تفکر انتقادی مسلط نشده و علاوه بر این برای کودکان زیر ۱۳ سال خطرات سایبربولینگ بسیار جدی است. توجه پس برای این بچه‌ها استفاده از تکنولوژی بیش از دو ساعت در روز جایز نیست. تا اینجا متوجه شدیم مضرات استفاده از ابزار هوشمند برای کودکان زیر ۱۰ سال چیست. از ۱۰ سالگی به بعد ارائه تلفن فقط برای دسترسی و تماس است. دسترسی به اینترنت باید تحت نظارت والدین باشد. اما از ۱۳ سالگی به بعد بچه‌ها اجازه استفاده از ابزار هوشمند را دارند اگرچه بهتر است به تعویق بیفتد. یادمان نرود اگر ابزار هوشمند به کودک ارائه شود الزاماً باید قراردادی بین والدین و کودک تنظیم شود. این قرارداد باید متناسب با سن کودک باشد. نمونه‌های قرارداد مناسب در اینترنت قرار دارد.و با یک جستجوی ساده قابل دسترسی است .

 

در دنیای امروز پیشرفت کردن و موفق شدن و داشتن زندگی آرام و شاد به آسانی گذشته نیست. امروزه بیش از پیش نیاز به داشتن مهارت‌هایی حس می‌شود که افراد را در این جهت راهنمایی ‌کند. مهارت‌های زندگی به آن دسته از مهارت‌هایی که گفته می‌شود که به افراد در جهت داشتن زندگی بهتر و سالمتر کمک می‌کند. جامعه هدف مهارت‌های زندگی صرفا کودکان نیستند بلکه ، توضیحی درباره تمام افراد در هر سن و سالی نیازمند آموختن این مهارت‌ها هستند. اما از آن رو که مخاطبین سایت ما والدین یا فرزندانشان هستند توضیح ما مخصوص این گروه خواهد بود. 

  فرزندان در سالهای مختلف زندگیشان نیازهای مختلفی دارند. در سنین پایینتر ما به کودکان آموز‌ش‌های مقدماتی در زمینه مهارت‌های حسی و حرکتی ارائه می‌دهیم. اما برای سنین  بالاتر مهارت‌های مرتبط با  رشد هیجانی، اجتماعی، شناختی و رشد خود را ارائه می‌دهیم. قطعا اگر سرفصل‌های مطالب ارائه شده برای سنین کودکی و نوجوانی یکسان باشد اما نحوه بیان آن متفاوت خواهد بود و وابسته به مهارت کارشناس است. 

سر فصل‌های مطرح در مهارت‌های زندگی:

 مهارت خودآگاهی، مهارت همدلی،مهارت ارتباط موثر، مهارت دوست یابی، مهارت تصمیم‌گیری، مهارت حل مساله ،مهارت تفکر انتقادی ، مهارت تفکر خلاق، مهارت تنظیم هیجان ، مهارت جرات مندی